سریال : K2

آقا من از این جی چانگ ووک خیلی خوشم اومده و دارم یکی یکی فیلماشو میبینم D: عاشق وقتایی ام که انقد نسبت به همه چی بی تفاوت جلوه میده و سعی میکنه ژستشو حفظ کنه، در حالی که درونش چیز دیگه ای میگه. 

اولش هیلر رو دیدم ازش، بعدش k2 و الانم دارم suspicious partner رو میبینم. همچنان هیلر در صدره برام. ولی خب آخریه باید تموم شه ببینم نظرم چیه.

داستان K2 میشه گفت یه تم غالبش. دو نفر دارن برای ریاست جمهوری می جنگن ( اینکه میگم جنگ واقعاً جنگ ها! قشون کشی!! ) و خب این آقای K2 ناخواسته میاد و درگیر این جنگ میشه. یه ماجرای عشقی هم چسبوندن بهش که فیلم یکم ملایم تر بشه ولی خب واقعاً اصلاً عاشقانه نیست. 

در کل دوستش داشتم، بد نبود یعنی. باعث شد فکر کنم چقدر دنیای ت تغییر نکرده، و با اینکه ما توی یه دنیای مثلاٌ مدرن زندگی میکنیم، و در ظاهر پادشاهی و قلمرو وجود نداره، اما در ذات قضیه چیزی تغییر نکرده، یه روز برای سرزمین های وسیع می جنگیدیم، امروز برای سهام بیشتر، و جالبه که تنها چیزی که این تمدارا بهش فکر نمیکنن مردمن. یعنی اونکاری که قراره براش گماشته بشن. و اگر هم لطفی میکنن فقط برای جمع کردن رای و ظاهر قضیه ست. 

شمشیر دیگه ای هم که وارد این میدون شده "رسانه" ست. رسانه میتونه با یه خبر یه شبه یه نفرو از عرش به فرش بیاره و برعکس. مهم نیست حقیقت چی باشه، مهم اینه تصمیم بگیریم چه بخشی از حقیقت رو فاش کنیم. 

اما بدترین قسمت فیلم موسیقی مزخرفش بود!! و تمام مدت این موسیقی پس زمینه رو اعصابم بود. قشنگ زده بود فیلمو داغون کرده بود. موسیقی بسیار قشنگ و زیباست ولی هر آهنگی جایی داره! تمام مدت فیلم آدم فکر میکرد داره "آنچه گذشت" میبینه. از بس که توی موقعیت های حساس حتی این موسیقی ملایم تاریخی رو پخش میکردن. 

*** اسپویل بسیار خطرناک *** 

اینکه تهش یو جین مرد و شوهرش هم برگشت باهاش بمیره خیلی هندی بود. دوست نداشتم بمیرن. باید لعنتیا یه جوری نجات پیدا میکردن. 

و این جه ها دیگه خیلی شورشو در آورده بود، هرچی تیر بهش میزدن هیچیش نمیشد، به نظرم دیگه خیلی قوی نشونش داده بودن. نباید انقد بهش تیر میزدن. 

دختره هم خیلی خنگ بود و رو اعصابم بود. اصلاً لیاقت اینکه جه ها عاشقش بشه رو نداشت. ایش ایش. ولی من راستشو بخواید عاشق وقتایی بودم که دختره میگفت چیششش. یه جور خیلی قشنگی میگفت. :)))